วันเสาร์ที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2560
บทที่๗ วัฒนธรรมในเรื่องหลวิชัยคาวี
วัฒนธรรมในเรื่องหวิชัยคาวี
จากตอน ท้าวสันนุราชชุบตัว
“ต่อจากนั้นท้าวสันนุราชได้เสด็จไปชำระสระสรงน้ำ ทรงผ้าพื้นขาวลายทอง ผ้าทรงสะพัก(ผ้าสไบ) สีขาวสะอาด คาดเข็มขัดถักสายลายสอง เสร็จแล้วก็เสด็จเข้าไปในม่าน”
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องการแต่งกายที่แตกต่างกว่าสมัยปัจจุบัน
จากตอน ท้าวสันนุราชชุบตัว
“สุดแสนรักใคร่ไหลหลง นางไม่ปลงประดิพัทธ์ให้ขัดข้อง
พระครวญคร่ำดำริตริตรอง ไฉนหนอนวลละอองจะเอ็นดู
ทำเสน่ห์เล่ห์กลก็หลายสิ่ง นางยิ่งด่าว่าน่าอดสู
สิ้นตำรับตำราวิชาครู เพราะกายกูแก่เกินขนาดไป
จำจะหามุนีฤาษีสิทธิ์ ที่เรืองฤทธิ์ชุบรูปเราเสียใหม่
ให้หนุ่มน้อยโสภายาใจ เห็นจะได้เยชมสมคิด”
แปล ด้วยความรักใคร่ไหลหลงนางจันท์สุดา พระองค์พยายามทำทุกสิ่งอย่างเพื่อให้นางจันท์สุดาพอใจในตัวพระองค์ แต่ทำไมนางจันท์สุดาถึงไม่สนใจพระองค์เลย ไม่ว่าจะเป็นทำเสน่ห์ก็ไม่ได้ผล จนไม่มีหนทางที่จะทำแล้ว พระองค์ครวญคิดว่าน่าจะเกิดจากความแก่ของตน จึงหาฤาษีที่มีวิชาแกร่งกล้ามาชุบตัวให้หนุ่ม เพื่อให้นางจันท์สุดาหลงพระองค์
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องความเชื่อแฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชชุบตัว
ต่อจากนั้นพระหลวิชัยก็เสด็จออกจากวังมาตามทาง “เดชะความสัตย์ซื่อถือมั่น เทวัญพิทักษ์รักษา บันดาลดลใจให้ไคลคลา ย่อย่นมรคาพนาลี ทางไกลเดือนหนึ่งมาครึ่งวัน ถึงจันทบุราบุรีศรี ไม่พบคนไปมาทั้งธานี ภูมีลดเลี้ยวเที่ยวดู แลเห็นพระขรรค์ทันใด หยิบได้เขม้นอยู่ป็นครุ่ แม่นมั่นพระขรรค์ของน้องกู เหตุใดมาอยู่กลางอัคคี ชะรอยน้องรักเจ้าตักษัย ทำไฉนจะพบซากผี ยิ่งวิโยคโศกศัลย์พันทวี ภูมีลดเลี้ยวเที่ยวมา”
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องภาษาแฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
“สาวเอยสาวสวรรค์ น้อยหรือนั่นน่าชมนางผมหอม
งามสิ้นทุกสิ่งพริ้งพร้อม ดูแลม่อมหมดอย่างเหมือนนางฟ้า
นี่กุศลหนหลังเราทั้งสอง เคยเป็นคู่ครองเสน่หา
เก็บดอกไม้ไหว้พระด้วยกันมา วาสนาทำไว้จึงได้น้อง
แต่วันพบผอมผมเจ้าลอยน้ำ พี่ครวญคร่ำโศกาหาเจ้าของ
ให้เสนาข้าเฝ้าเที่ยวป่าวร้อง ได้ข่าวน้องเพราะยายค่อยคลายใจ
ที่นี้เสร็จสมอารมณ์นึก ดังเอาน้ำอำมฤคมารดให้
ถึงจะได้นางฟ้าสุราลัย ไม่ดีใจเหมือนเจ้าเยาวมาลย์
เชิญผินพักตรามาพาที เสียแรงพี่ว่าวอนด้วยอ่อนหวาน
จะครวญคร่ำร่ำร้องไม่ต้องการ จงพูดจ่าขานกันโดยดี”
แปล ท้าวสันนุราชได้กล่าวว่านางจันท์สุดาเป็นคนที่สวยเหมือนนางฟ้า เป็นบุญบารมีที่เขาทั้งสองได้ทำร่วมกันมา ทำให้ชาตินี้ได้เกิดมาคู่กันอีก และเมื่อวันที่พบผอบลอยน้ำ พระองค์จึงให้ไปสืบหาว่านางผู้นั้นคือใคร และพระองค์ก็ได้ตัวนางจันท์สุดามาจนได้ แต่แล้วพระองค์ก็ได้ไม่ได้ดั่งใจหวังเพราะถึงจะพูดจาอ่อนอ่อนหวานเพียงใด นางจันท์สุดาก็ไม่สนใจ
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องความเชื่อแฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
“เป็นทิศาปาโมกข์พวกโหยกเหยก ตัวเอกออกชื่อลือทุกแห่ง
อวดกำลังหนังเหนียวเรี่ยวแรง ฟันแทงไม่เข้าเปล่าทั้งนั้น
ทำเสน่ห์เล่ห์กลให้คนเชื่อ ฉลาดเหลือหลอกหลอนผ่อนผัน
เมียขุนนางวางน้ำไปกำนัล ขอเลขยันต์หยูกยาดม
พวกหนุ่มหนุ่มปรารถนาจะหาเมีย มาเรียนรู้สู้เสียผ้านุ่งห่ม
เฒ่าชราหากินด้วยลิ้นลม ใครชิดชมฉิบหายเสียหลายคน
แปล หมอเฒ่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่คนเขาล้ำลือกันว่า หนังเหนียว ฟันแทงไม่เข้า ไม่ว่าจะเป็นทำเสน่ห์ก็ได้ผล ชายที่ต้องการจะมีเมียก็พากันมาขอคาถา
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมแฝงอยู่ดังนี้
ทำเสน่ห์เล่ห์กลให้คนเชื่อ เป็นวัฒนธรรมในเรื่องความเชื่อ
ฟันแทงไม่เข้าเปล่าทั้งวัน เป็นวัฒนธรรมในเรื่องความเชื่อ
เมียขุนนางวางน้ำไปกำนัล เป็นวัฒนธรรมในเรื่องการปกครอง
ขอเลขยันต์หยูกยาดม เป็นวัฒนธรรมในเรื่องความเชื่อ
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
“หน้าพระทนต์บนล่างห่างหัก ดวงพระพักตร์เหี่ยวเห็นเส้นสาย เกศาพึ่งจะประปราย รูปกายชายระพีมีเนื้อ พระเสวยมื้อละชามสามเวลา ทรงกำลังวังชาประหลาดเหลือ พอใจเกี้ยวผู้หญิงริงเรือ ผูกพันฟั่นเฝือไม่เบื่อกาย”
แปล กล่าวถึงท้าวสันนุราชว่า ฟันบนล่างห่างหัก หน้าเหี่ยวเห็นเส้นสายผมก็ร่วงโรย รูปร่างก็ค่อนข้างอ้วน เป็นคนที่กินเยอะ แต่แข็งแรง เป็นคนที่เจ้าชู้
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องการครองคู่แฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
“ถ้ายายเฒ่าทำให้เราได้สมหวัง ยายปรารถนาทรัพย์สินเงินทองสักเท่าไหร่ เราก็จะปรานให้ ขอให้ยายจงเร่งไปพานางในกลองกลับมาให้ และยายต้องการจะเอาสิ่งใดไปบ้าง จงบอกมา เพราะการเดินทางไปคงจะลำบากพอสมควร”
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องทรัพย์สินเงินทองแฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
ยายเฒ่าทัศประสาทกราบทูลด้วยความดีใจว่า “หม่อมฉันขอเรือเอกชัย ไปรับนางในครั้งนี้เพค่ะ”
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องยานพาหนะแฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
“ส่วนยายเฒ่าทัศประสาทมีความกระหยิ่มยิ้มย่องเป็นยิ่งนักที่จะได้โอกาสฆ่าพระคาวี สมดังที่ตนคิดไว้ โดยทำเป็นเข้าไปใช้สอย หมอบคอยถือชุดจุดบุหรี่ จากนั้นก็พูดจาอ้างเรื่องว่าตามโบราณราชประเพณี กษัตริย์เมื่อได้ขึ้นปกครองบ้านเมืองจะต้องทำพิธีสรงน้ำมุรธาภิเษก คือนำน้ำมารดพระเศียรในงานราชาภิเษก บ้านเมืองจึงจะเจริญรุ่งเรือง ฉะนั้นจึงขอเชิญพระองค์ได้เสด็จไปทรงน้ำ ตามอย่างกษัตริย์ที่มีมาแต่โบราณเถิด”
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องประเพณีและความเชื่อแฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
“พวกเสนาเมื่อมาถึงบ้านหมอเฒ่าก็หยุดรออยู่ ได้ยินเสียงผู้คนมากมาย บ้างเล่นหมากรุก บ้างเล่นสกา คุยกันอย่างโขมงโฉงเฉง จึงลอบเข้าไปแอบดูที่ช่องฝา เห็นหนุ่มๆนั่งล้อมตาหมอเฒ่ากันอยู่อย่างพร้อมหน้า เพื่อมาขอคาถา เสนาค่อยๆเคาะที่ประตู พลางร้องถามหาตาหมอเฒ่าว่าอยู่หรือไม่”
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องการละเล่นและความเชื่อแฝงอยู่ด้วย
จากตอน ท้าวสันนุราชหานางผมหอม
“ตาหมอเฒ่าจึงรีบมาอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วไปไขตู้ดูตำราของอาจารย์ที่มีเลขยันต์เสน่ห์กลถือติดมือไปด้วยสองฉบับ ปากก็สาธยายมนต์พึมพำไป”
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมในเรื่องความเชื่อแฝงอยู่ด้วย
จากตอน นางคันธมาลีขึ้นเฝ้า
“คิดแล้วสรงน้ำชำระกาย ขมิ้นผงละลายเป็นค่อนขัน
ลูบไล้ขัดสีฉวีวรรณ ทรงกระแจะจวงจันทร์กลิ่นเกลา
น้ำดอกไม้เทศทากว่าจะทั่ว ชโลมทั้งเนื้อตัวเหมือนปล่อยเต่า
กระจกตั้งนั่งส่องมองดูเงา จับเขม่ากันไรไปล่ปลิว
หวีกระจายรายเส้นขนเม่นสอย ผัดหน้านั่งตะบอยบีบสิว
เสกขี้ผึ้งสีปากพลางทางวาดคิ้ว นุ่งฝ้ายกริ้วมีราคา
เอาสไบปักทองเข้าลองห่ม นึกชมสมตัวเป็นหนักหนา
จะแต่งไปอวดมันจันทร์สุดา น้ำหน้าอีจันไรไหนจะมี
คาดเข็มขัดประจำยามงามล้ำ ทองคำน้ำหนักสักสิบสี่
กำไลลงยาราชาวดี มั่งมีได้มาแต่ตายาย
ใส่แหวนเพชรเม็ดแดงหัวแมงปอ เขามาต่อห้าชั่งยังไม่ขาย
พิศดูตัวพลางทางยิ้มพราย กรุยกรายออกจากตำหนักนาง
เรียกหาขาไทอยู่อึงมี่ ใส่เกือกกำมะหยี่หักทองขวาง
ถือพระกลดคันสั้นกั้นกาง เยื้องย่างมาปราสาทพระทรงธรรม์”
แปล นางคันธมาลีขัดสีฉวีวรรณ แต่งหน้าแต่งตา แต่งตัวสวยงามเพื่อที่จะไปอวดนางจันท์สุดาว่านางสวยและมียศบารมีมากเพียงใด
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมแฝงอยู่ดังนี้
ขมิ้นผงละลายเป็นค่อนขัน เป็นวัฒนธรรมในเรื่องยาสมุนไพร
นุ่งฝ้ายกริ้วมีราคา เป็นวัฒนธรรมในเรื่องการแต่งกาย
เอาสไบปักทองเข้าลองห่ม เป็นวัฒนธรรมในเรื่องการแต่งกาย
คาดเข็มขัดประจำยามงามล้ำ เป็นวัฒนธรรมในเรื่องการแต่งกาย
จากตอน คาวีปกครองเมืองจันท์นครและได้นางจันท์สุดาเป็นพระชายา
“เหตุใดหนอกลองใหญ่ใบนี้จึงตีไม่มีเสียงกังวาน หรือมีสิ่งใดซ่อนอยู่ภายใน อย่ากระนั้นเลยจำเราจะใช้พระขรรค์ของเราแหวะหน้ากลองออกดูจะดีกว่า”
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องดนตรีแฝงอยู่ด้วย
จากตอน คาวีปกครองเมืองจันท์นครและได้นางจันท์สุดาเป็นพระชายา
“ขณะนั้นพอดีเป็นวันสงกรานต์ คาวีก็ชวนนางจันท์สุดาลงสระน้ำชำระกายในลำแม่น้ำตามประเพณี เมื่อทรงน้ำสระผมเสร็จแล้ว นางจันทร์สุดาได้เก็บผมหอมที่ร่วงใส่ผอบปล่อยลอยน้ำไป เสมือนลอยกระทง จากนั้นทั้งคาวีกับนางจันทร์สุดาก็ได้อยู่ครองกัน ณ เมืองจันท์นครสืบมา”
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องขนมธรรมเนียมประเพณีแฝงอยู่ด้วย
จากตอน นางคันธมาลีขึ้นเฝ้า
“โบราณท่านว่าไว้เป็นครู ธรรมดาตีงูให้หลังหัก
จะวางใจไม่ได้นะน้องรัก มันมักมาดหมายทำรายเรา
จะมิให้เป็นสุขเฝ้าหยุกหยิก จุกจิกเจ็บช้ำน้ำใจเจ้า
ขึ้นชื่อว่าศัตรูอย่าดูเบา นิ่งเสียกระนี้เล่าจะเสียความ
จงไปผันผ่อนให้อ่อนลง หนามยอกย่อมบ่งออกด้วยหนาม
อย่าให้เกิดกลียุคลุกลา จะได้ความผาสุกสืบไป”
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องสำนวนภาษาแฝงอยู่ด้วย
จากตอน นางคันธมาลีขึ้นเฝ้า
นางจันท์สุดาได้ฟังดังนั้น นางกลับถือไม้มาไล่ตี ทั้งด่าว่า “ทุดเฒ่าจัญไรมึงไม่ตรง ล่อลวงกูหลงงงงวย ฆ่าผัวกูตายไม่หายแค้น จะตบตีตอบแทนทำมึงด้วย อย่าพักสงสัยจะไม้ม้วย ใครเขาจะช่วยชีวิตมึง พวกอีไม่ตรงหลงผัว หลับตาเล่นตัวละเมอหึง เต้นแร้งเต้นกาด่าอึง โกรธขึ้งหึงกูไม่ดูเงา มึงอย่าทำสำออยลอยหน้า ทีนี้น้ำตาเช็ดหัวเข่า”
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องภาษาแฝงอยู่ด้วย
จากตอน นางคันธมาลีขึ้นเฝ้า
พระฤาษีได้ฟังนางคันธมาลีต่อว่าดังนั้น จึงตอบโต้ไปว่า
“น่าเอยน่าบัดสี ช่วยห้ามให้ดีไม่เห็นบ้าง
กลับมาขวิดชนเอาคนกลาง ถากถางถุ้งเถียงขึ้นเสียงเกน
บาปบุญคุณโทษก็ไม่รู้ ทะเลาะกูกำหมัดขัดเขมร
มึงจะลงนรกหกคะเมน ตกต่ำใต้เถนเทวทัต
กูเป็นฤาษีชีไพร อยู่ในเมตตาสมาบัติ
พากเพียรบำเพ็ญเคร่งครัด ไม่อาสัจอาธรรม์ฉันทา
จะมาหยิบยกโทษโกรธขึ้ง เป็นเหตุเพราะผัวมึงสิไม่ว่า
ใช้คนไปนิมนต์กูเข้ามา ปรารถนาจะใคร่ให้ชุบตัว
แต่แรกคิดจะชุบให้มึงมั่ง เดี๋ยวนี้ชังน้ำหนักกะลาหัว
หฤโหดโฉดเขลาเมามัว ไม่เจียมตัวว่าแก่กอแกไป
เอาแต่โมโหออกโต้ความ มันหงอกงามอยู่แล้วใครทำให้
ชุบเองเถิดเจ้าด้วยเม่าไฟ คัดปีกคัดไรให้ไปล่ปลิว”
จากบทประพันธ์ข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นจะมีวัฒนธรรมแฝงอยู่ดังนี้
บาปบุญคุณโทษก็ไม่รู้ เป็นวัฒนธรรมในเรื่องความเชื่อ
ทะเลาะกูกำหมัดขัดเขมร เป็นวัฒนธรรมในเรื่องภาษา
มึงจะลงนรกหกคะเมน เป็นวัฒนธรรมในเรื่องภาษา
กูเป็นฤาษีชีไพร เป็นวัฒนธรรมในเรื่องภาษา
เป็นเหตุเพราะผัวมึงสิไม่ว่า เป็นวัฒนธรรมในเรื่องภาษา
ใช้คนไปนิมนต์กูเข้ามา เป็นวัฒนธรรมในเรื่องภาษา
จากตอนพระคาวีรบกับไวยทัต
“อีเฒ่านี้กิริยาเหมือนบ้าหลัง หน้าเคอะเซอะซังมาแต่ไหน มีธุระปะปังเป็นอย่าไร จะทำไมมึงมาหากู”
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องภาษาแฝงอยู่ด้วย
จากตอนพระคาวีรบกับไวยทัต
ไวยทัตเห็นไพร่พลมามากมายดังนี้ จึงแจกจ่ายเครื่องศาสตราอาวุธ “ทวนง้าวหลาวแหลนพร้อมพรั่ง อีกทั้งหอกดาบปืนผา” แล้วให้เลี้ยงเหล่าไพร่พลทั้งหมด เพื่อจะได้กล้าออกศึก
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องการรบแฝงอยู่ด้วย
จากตอนพระคาวีรบกับไวยทัย
“พระคาวีได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ ตอบไปว่า “เอ็งอย่าอวดรู้ประมาทลูกผู้ชายด้วยกัน ถึงจะเป็นชาวป่าชาวดง แต่ก็ลวงเผาชาวเมืองเล่นง่ายๆ อ้ายเฒ่าลุงของเอ็งนั้นโง่งมจึงต้องตาย แต่บัดนี้หลานชายอยากจะตายตาม อย่าโอหังอวดตัวไปนักเลย ไม่มีใครเขากลัวเอ็งดอก”
จากบทความข้างต้นจะเห็นได้ว่าในยุคสมัยนั้นมีวัฒนธรรมในเรื่องภาษาแฝงอยู่ด้วย
ที่มา: วิเชียร เกษประทุม. (2547). เล่าเรื่องคาวี. กรุงเทพฯ : พัฒนาศึกษา.
The casino to open first in Connecticut in August
ตอบลบThe Mohegan Sun 남원 출장샵 casino in Uncasville, Conn. will open 대구광역 출장마사지 on 여수 출장안마 Thursday, Sept. 19. It's expected to become 여주 출장마사지 the first tribal casino to 군산 출장샵 open in the