วันเสาร์ที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2560
บทที่๒ ที่มาของเรื่อง
ที่มาของเรื่อง
บทละครนอกเรื่องคาวีสมัยอยุธยานี้เป็นต้นเค้าของบทละครนอกเรื่องคาวีพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ซึ่งทรงเลือกเฉพาะตอนที่เห็นว่าเหมาะแกการเล่นละครมามาปรับปรุง แก้ไขสำนวนกลอนให้ไพเราะขึ้น เรื่องคาวีที่เป็นบทพระราชนิพนธ์เริ่มเรื่องตั้งแต่ท้าวสันนุราชได้ผอบใส่ผมหอมมาจนถึงคาวีฆ่าไวยทัต ดำเนินความตาเรื่องเดิมทั้งหมดสำนวนกลอนในบทพระราชนิพนธ์ที่ไพเราะคมคายมีอยู่หลายตอน
ยังมีบทละครนอกเรื่องคาวีที่จารึกไว้ในสมุดไทยอีก ๓ เล่ม เนื้อเรื่องกล่าวถึงหลวิชัยกับนางเทพลีลา เรื่องมีอยู่ว่า ท้าวโสพินเป็นยักษ์ เห็นนางเทพลีลาอยู่วิมานต้นไม้กับหลวิชัยและคาวี ก็นึกรักนาง จึงร่ายมนตร์สะกดให้หลับไป ท้าวโสพินสะเดาะเข้าไปถึง ๖ ชั้น เห็นคาวีหลับอยู่ ก็เข้าไปชั้นในสุด ได้พบนางเทพลีลา เห็นนางตกใจก็ปลอบประโลม แล้วอุ้มนางไปถึงเมืองของพระองค์ สั่งให้เสนาเตรียมการอภิเษก โหรคำนวณหาฤกษ์ยามแล้ว ก็ตกใจเพราะทราบว่าท้าวโสพินมีเคราะห์ ท้าวโสพินทำพิธีอภิเษกกับนางเทพลีลา แต่นางไม่ยอมปลงใจด้วย ท้าวโสพินจึงกลับไปปราสาท ฝ่ายนางโสธรมเหสีของท้าวโสพินรู้ข่าวว่าท้าวโสพินไปประพาสป่าแล้วได้นางรูปร่างหน้าตาสวยงาม และรักใคร่ลุ่มหลงมากถึงกับอภิเษกให้เป็นมเหสี จึงแกล้งเข้าไปหานางเทพลีลา ทำเป็นไต่ถามเรื่องราวต่าง ๆ นางเทพลีลาตอบว่านางมีสามีแล้ว ท้าวโสพินไปสะกดลักเอาตัวนางมาแล้วอ้อนวอนนางโสธรขอให้ช่วยนางให้ได้กลับคืนไปหาสามี นางเทพลีลาถูกนางโสธรทั้งด่าทั้งตี ก็ร้องไห้อ้อนวอน จนเสียงของนางได้ยินไปถึงท้าวโสพิน ท้าวโสพินเข้ามาที่ห้องของนางเทพลีลา เห็นมเหสีของพระองค์กับนางกำนัลรุมตีนางเทพลีลาอยู่ก็ต่อว่า นางโสธรจึงด่ากระทบท้าวโสพิน ท้าวโสพินโกรธไล่ทุบตี นางโสธรก็โต้ตอบตัดพ้อท้าวโสพินนางโสธรหนีไปฟ้องพระชนนีของนาง ฝ่ายท้าวโสพินก็แปลงกายเป็นมนุษย์ เข้าไปเกี้ยวนางเทพลีลา ฝ่ายหลวิชัยกับคาวี เมื่อนางเทพลีลาถูกพาตัวไปแล้วก็ปรึกษากัน หลวิชัยให้วานรไปสืบเรื่องราว ได้ความว่านางเทพลีลาตกเป็นนักโทษถูกขังไว้ในสวน นางคับแค้นใจมากก็ผูกคอตาย วารุณซึ่งอยู่บนต้นโศกก็ลงมาช่วยนางไว้ได้
ที่มา: https://sites.google.com/site/thai044ssru/wicha-hlak-phasa/bth-thi-4-laksna-kha-praphanth
